Angielski przemysłowiec Edward Thomason (1769–1849) odziedziczył po ojcu firmę, w której w 1793 r. Rozpoczął produkcję pozłacanych guzików. Później rozszerzył asortyment i pod jego kierownictwem manufaktura zaczęła produkować sztućce, biżuterię, a także monety, żetony i medale.
Wcześniej czołową pozycję w dziedzinie żetonów menniczych zajmował Matthew Bolton, który emitował prywatne żetony i dostarczał Mennicy Królewskiej nowoczesny sprzęt. Po śmierci Boltona w 1809 roku Thomason zajął jego miejsce, zaopatrując fabryki w żetony przypominające monety, w których brakowało małych monet do wypłaty wynagrodzeń. Ponieważ monety miedziane i brązowe nie dorównywały wartością srebrem i złotem, oficjalne władze nie sprzeciwiały się emisji prywatnych pieniędzy z metali nieszlachetnych.
Wraz z rozwojem działalności Thomason przeszedł na medale i zaprezentował całe serie poświęcone wojnie iberyjskiej (20 medali), płaskorzeźby z marmuru Partenonu (36 medali), osiągnięcia naukowe (16 medali), opowieści biblijne (60 medali) itp. W tamtych czasach wielu przedstawicieli klasy średniej, mając wystarczające środki finansowe, wyposażało domowe biblioteki, wyposażając je w drogie meble i dodając do wnętrz różne piękne przedmioty, w tym medale. Moneta przyniosła Thomasonowi dobry zysk, a on mocno trzymał swój biznes w swoich rękach. Napis „THOMASON DIREXIT” na niektórych egzemplarzach wskazuje, że przedsiębiorca kierował procesem produkcji, nawet jeśli nie projektował osobiście poszczególnych medali.
Lista tematów naukowych, które interesowały Thomasona, obejmowała geologię, mineralogię, mechanikę, hydrostatykę, astronomię i optykę. Posługując się różnymi źródłami przedstawił dane naukowe na awersie i rewersie swoich medali. Na tej liście znajduje się również pseudonauka frenologii, która opiera się na stwierdzeniu o związku między budową czaszki człowieka a jego zdolnościami umysłowymi. W XIX wieku dyscyplinę tę traktowano dość poważnie i Thomason jej nie omijał.
