XIX-wieczna amerykańska artystka Harriet Powers znana jest z patchworkowych kołder z aplikacjami przedstawiającymi sceny z biblijnych historii i legend powszechnych w jej rodzinnym stanie Georgia (USA). Są to jedne z najwspanialszych kreacji pikowania ubiegłego stulecia, które zajęły należne im miejsce w zbiorach National Museum of American History (Waszyngton) i Museum of Fine Arts (Boston).
W 1886 roku Harriet Powers po raz pierwszy pokazała swoją kołdrę na Georgia Cotton Show. To „Płótno biblijne” zwróciło uwagę nauczyciela plastyki Danny'ego Smitha. Kupiła pracę, a Harriet Powers wyjaśniła jej znaczenie rysunków. W 1898 roku artysta stworzył kolejny koc, który później trafił do amerykańskiego śpiewaka operowego i kolekcjonera Maxima Karolika.
Każda praca Powers składa się z kilku paneli z różnymi obrazami. Na „Biblijnym płótnie” można zobaczyć tak znane historie, jak życie Adama i Ewy w Edenie, zabójstwo Abla, Jonasza i Kita przez Kaina itp. Czarni Amerykanie zinterpretowali niektóre rysunki na swój własny sposób. Na przykład historia Jakuba, który zobaczył we śnie drabinę, symbolizuje ucieczkę z niewoli. Równocześnie rzemieślniczka przeszła do tematu zjawisk naturalnych, ukazując swoje wrażenia z opowieści o silnych pożarach i deszczu meteorytów.
Koce są częściowo szyte ręcznie, częściowo maszynowo. Jeśli chodzi o styl obrazów, historycy sztuki dostrzegają ich podobieństwo do dzieł mistrzów z Afryki Zachodniej, w szczególności z Beninu. Podobne minimalistyczne postacie można znaleźć w dziełach ludów Aszanti, Fanti i Ewe. Zainteresowanie tematyką religijną i mitologiczną odzwierciedlało poglądy otoczenia Harriet Powers: społeczeństwo wychowywało się pod wpływem niedzielnych kazań chrześcijańskich i starych tradycji ludowych przekazywanych z ust do ust.
