Oczywiście każdy z nas przyzwyczaja się do przedmiotów, które widuje na co dzień. Ta sama historia przydarzyła się przyciskom. Ale z tymi tematami wiąże się wiele ciekawych rzeczy. Na przykład zaczęto ich używać od XIV wieku, kiedy to rusznikarze zaczęli wyposażać w nie zbroje rycerskie.
Chociaż archeolodzy uważają, że guziki zaczęto używać jeszcze wcześniej. Podczas wykopalisk na terenie Indii w Mohendżo-Daro, które datowane są na 2500-3000 lat p.n.e., znaleziono bardzo podobne do nich przedmioty. Chociaż przypominały spłaszczone części z dwoma lub trzema otworami do szycia.
Cylindryczne guziki w kształcie hantli wykonane z kości mamuta przybyły do nas z epoki późnego paleolitu. Z kultury tryplowskiej znane są guziki w kształcie kościanych krążków z dwoma otworami do wszywania.
Zauważono również, że starożytni Egipcjanie, Grecy, Rzymianie i Słowianie posiadali w swojej garderobie guziki. Chociaż na ich ubraniach prawie nie było pętli, co może wskazywać na użycie tych przedmiotów jako biżuterii.
A tak nawiasem mówiąc, potwierdzają to materiały używane do produkcji guzików w przeszłości - metale i kamienie szlachetne, perły, kość słoniowa itp. Bardzo często ich cena przewyższała cenę samego stroju.
Do początku XX wieku istniała tendencja do demonstrowania swojej sytuacji materialnej poprzez ozdabianie strojów różnymi dodatkami. A guziki zajmowały daleko od ostatniego miejsca: na ubraniach ich liczba przekraczała rzeczywistą konieczność. Na przykład jeden z garniturów francuskiego króla Franciszka I został ozdobiony 13 600 guzikami.
Począwszy od XVIII-XIX wieku guziki przestały być atrybutem prestiżu i luksusu, a stały się dostępne dla wszystkich warstw ludności. Listę materiałów, z których powstały, uzupełnia szkło i masa perłowa. Szczególnie popularne stały się w tym czasie guziki liberyjne, czyli z herbem właściciela, które wszywano do garniturów służących.
Źródło: uk.wikipedia.org
