Cesarstwo Łacińskie w Konstantynopolu. Hyperperon Baldwina II de Courtenay (1240–1261)

Konsekwencją wypraw krzyżowych było powstanie Cesarstwa Łacińskiego na terytorium Bizancjum. W wyniku III wypraw krzyżowych krzyżowcy kontrolowali tylko niewielką część Ziemi Świętej, Jerozolima znalazła się w rękach Arabów.

W 1198 roku papież Innocenty III rozpoczął przygotowania do nowej krucjaty. Pomimo trudności z naborem uczestników, do 1201 roku przygotowano kampanię. Uczestników była w stanie przewieźć jedynie flota Republiki Weneckiej. Jednak krzyżowcy nie mogli zapłacić kwoty żądanej przez Wenecję i wbrew papieskiemu zakazowi zgodzili się na zdobycie konkurenta Wenecji, adriatyckiego miasta Zadar (obecnie na terytorium Chorwacji), rozpoczynając czwartą krucjatę, której ramy chronologiczne są następujące: od 1202 do 1204 r.

Korzystając z wewnętrznej walki o tron ​​w Cesarstwie Bizantyjskim, Wenecjanie wysłali do Konstantynopola flotę krzyżowców, aby wesprzeć pretendenta, który ich faworyzował. 24 czerwca 1203 roku krzyżowcy wylądowali w pobliżu Konstantynopola. Opór nie powiódł się i 1 sierpnia 1203 roku w kościele św. Zofii został koronowany Anioł Aleksy IV.

Na prośbę krzyżowców i chcąc dotrzymać obietnicy wypłaty obiecanych środków krzyżowcom, nowy cesarz gwałtownie podwyższył podatki. Spowodowało to bunt, Aleksy IV Anioł został zabity.

W odpowiedzi krzyżowcy rozpoczęli drugie oblężenie Konstantynopola, 12 kwietnia 1204 roku rozpoczął się szturm. Miasto zostało zdobyte i całkowicie splądrowane w ciągu tygodnia. Wartości artystyczne gromadzone przez prawie 900 lat uległy zniszczeniu, przetopieniu, jedynie niewielka część została w stanie nienaruszonym wywieziona do Europy Zachodniej.      

   Upadek Konstantynopola 13 kwietnia 1204 roku doprowadził do upadku Cesarstwa Bizantyjskiego. Na jego terytorium utworzono Cesarstwo Nicejskie, Cesarstwo Trebizondy i Despotat Epiru, które zachowały tradycję państwa bizantyjskiego. Terytorium obejmujące ziemie wokół Konstantynopola, Tesalię na południu współczesnej Grecji i większość wysp Morza Egejskiego zostało włączone do nowo utworzonego Cesarstwa Łacińskiego (1204-1261). Baldwin I, hrabia Flandrii i Hennegau, został wybrany na cesarza.

Nowo utworzone państwo było państwem typowym feudalnym, wzorowanym na innych krajach Europy Zachodniej. Lista władców imperium znajduje się poniżej.

Baldwin I Flandrii 1204–1205

Henryk I Flandrii 1206–1216

Pierre II de Courtenay 1216–1217

Yolande de Hainault 1217–1219

Robert de Courtenay 1219–1228

Baldwin II de Courtenay 1228–1261

W artykule przedstawiono monetę wybitą za panowania ostatniego cesarza Baldwina II de Courtenay.

Hyperperon wybity za panowania Baldwina II de Courtenay zachowuje wzór tradycyjny dla monet bizantyjskich.

Waga monety wynosi 4,32 grama, jest wykonana ze złota.

Baldwin II to jedyny cesarz Cesarstwa Łacińskiego, który urodził się w Konstantynopolu.

Władzę odziedziczył po śmierci brata Roberta. Ale pozycja imperium była bardzo trudna. Niewielkie terytorium imperium i rozdrobnienie feudalne z jednej strony, ciągłe wojny z sąsiadami, a nawet udział w VII wyprawie krzyżowej z drugiej, były przyczyną poważnego deficytu budżetowego. Cesarz nieustannie pożyczał pieniądze od chrześcijańskich władców Europy. W lipcu 1261 roku na czele głównych sił wraz z Wenecjanami zaatakował wybrzeże Morza Czarnego Cesarstwa Nicejskiego. Ale stolica pozostała bez ochrony i została zaskoczona przez wojska Nicei, które przywróciły Cesarstwo Bizantyjskie pod wodzą cesarza Michała VIII Paleologa.

W ostatnim okresie życia Baldwin II próbował zebrać koalicję na rzecz odbudowy imperium, ale okazało się to niemożliwe. Po śmierci cesarza jego potomkowie zachowali tytuł aż do końca XIV wieku. Tradycyjnie przypominam drogim czytelnikom, że w tej części naszego zasobu możesz uzupełnić swoją kolekcję wykwintnymi antycznymi i średniowiecznymi złotymi monetami.