Pierwszy turniej Wimbledonu odbył się w 1877 roku. Jego organizację przejął All England Lawn Tennis and Croquet Club. To on wpadł na pomysł białego stroju dla sportowców.
Na pierwsze mecze tenisowe mężczyźni wybierali kurtki i flanelowe spodnie, kobiety natomiast obcisłe gorsety, długie warstwowe spódnice, rękawiczki i kapelusze przeciwsłoneczne. Jednak wraz z rozwojem tego sportu zawodnicy zaczęli nosić białą bawełnę i len, lecz strój nadal był surowy i wyglądał luksusowo. Często spotykano koronkowe wstawki i ozdobne wzory.
Kumpel Austin i René Lacoste, 1928
heddels.com
Kolor biały został wybrany z kilku powodów. Mówiono, że skutecznie podkreśla status społeczny i zamożność zamożnych graczy, pochłania mniej ciepła i ukrywa pot.
Jednym z pierwszych momentów, w których gracze zaczęli myśleć o funkcjonalności, był turniej Wimbledon w 1887 roku. Mistrzyni Charlotte Dodd nosiła spódnicę do łydki, ponieważ miała zaledwie piętnaście lat. Inni, starsi zawodnicy uważali, że jej ubiór daje jej nieuczciwą przewagę i podnosili kwestię stworzenia munduru, który umożliwiłby mobilność.
Gertrude Moran, 1949
heddels.com
Co ciekawe, mężczyźni grali wyłącznie w spodniach, ale kiedy tenisista Henry Austin w 1932 roku wyszedł na kort w krótkich spodenkach, wszyscy poszli za jego przykładem. Zawodnicy rywalizowali w grubych swetrach i koszulkach polo z krótkim rękawem, które zaprojektował tenisista i założyciel marki Lacoste René Lacoste.
W 1949 roku brytyjski projektant mody i główny organizator Wimbledonu Ted Tinling ubrał Amerykankę Gertrude Moran w prowokacyjne szorty z marszczeniami, które wyszły spod krótkiej sukienki.
Bobby Wilson, 1966
heddels.com
Zasady dotyczące wyglądu tenisistów zostały zrewidowane dopiero w drugiej połowie XX wieku. A było to spowodowane głównie celami komercyjnymi. W końcu wraz z pojawieniem się telewizji kolorowej kolorowa forma przyciągnęła coraz większą uwagę.
W latach 80. i 90. stroje tenisowe rozszerzyły się na kombinezony i jasne spodenki rowerowe. Spandex i inne materiały syntetyczne umożliwiły markom sportowym eksperymentowanie z tkaninami i produkcję bardziej zaawansowanej technologicznie odzieży tenisowej.
Ted Tinling i sportowcy, 1973
heddels.com
Prawie wszystkie turnieje Wielkiego Szlema, z wyjątkiem Wimbledonu, odeszły od białego stroju. Jednak sportowcy próbowali na wszelkie sposoby bojkotować zasady. Na przykład Andre Agassi zbojkotował turniej w latach 1988–1990. W 2013 roku Roger Federer grał w tenisówkach z pomarańczową podeszwą. Chociaż później poproszono go o zmianę butów.
Źródło: genmensgazette.com
mirror.co.uk
