Ukraińskie rzemieślniczki stosowały różne techniki przy zdobieniu haftu. Ale szwy przedsionka na elemencie ukraińskiego stroju narodowego wyglądały wyjątkowo. Jaki jest sekret tej techniki?
Historia haftu przedsionkowego nie została w pełni zbadana. Uważa się, że szew przedsionka był używany jednocześnie w różnych częściach naszej planety. Przynajmniej nie da się dokładnie ustalić, w jakim kraju haft przedsionkowy pojawił się po raz pierwszy.
Haft tamburynowy był używany przez rzemieślników z Bliskiego Wschodu oraz w starożytnym Rzymie i Grecji. Pierwsze próbki tkanin haftowanych przedsionkiem odkryto dwa tysiące lat temu. Oczywiście w opracowaniu pojawiły się pewne techniki wykonawcze, charakter haftowanych wzorów, ukształtowała się ich kolorystyka. Haft przedsionkowy nabrał cech narodowych.
Haft tamburynowy, o czym świadczą losy z działu „Koszule, koszule haftowane”, zawsze wyróżniał się kolorowością. Kontrastujący z tłem kontur potęgował efekt dekoracyjny. Nici różniące się kolorem od tła umożliwiły tworzenie wzorów liniowych lub rozetowych. Ozdoby roślinne i roślinne — owoce, liście, drzewa, kwiaty, które uzupełniano przedmiotami otaczającymi rzemieślniczkę. Mogą to być pędzle, krople, haczyki itp.[IMG2]
Co ciekawe, początkowo szew przedsionka był używany jako dodatek do głównego haftu. Pomógł „zarysować” kontury niektórych wzorów. Ale prostota wykonania, różnorodność możliwości zdobniczych sprawiły, że technika haftu przedsionkowego stała się uniwersalna wśród rzemieślników.
Hafterzy z obwodu charkowskiego, sumskiego, połtawskiego i czernihowskiego szczególnie upodobali sobie haft przedsionkowy. Reliefowy wzór haftu, wyhaftowany tą techniką, stworzył szczególną grę światła. Całości dopełniał szew żaluzjowy: szwy były ogniwami jednego łańcuszka.
[IMG3]
Odrodzenie tradycji noszenia haftowanych koszul jest dziś w modzie. Ale kolekcjonerzy starych strojów narodowych widzą to inaczej. Koszule haftowane w przedsionku w przeszłości są wyjątkowymi eksponatami, którymi może poszczycić się każda kolekcja.
[IMG4]
