Mark Aureliusz. Filozof na tronie i jego aureus na Violity

Marek Aureliusz urodził się w Hiszpanii w 121 r. w arystokratycznej rodzinie o patrycjuszowskim pochodzeniu. Z ojca i matki jego przodkowie należeli do klasy senatorskiej.

Jako dziecko, po nauce języka greckiego, Marek aktywnie doskonalił oratorium. Przedmiotem jego szczególnego zainteresowania była filozofia, pociągała go orientacja cyników, ich zaprzeczanie różnicom społecznym i prostota życia codziennego, o czym Aureliusz wspomina w swoim dziele Medytacje.

Cesarz Hadrian, chcąc widzieć Marka jako cesarza w przyszłości, zasugerował, aby Aureliusz Antoninus (przyszły cesarz Antoninus Pius) adoptował Marka i Lucjusza Werusa, a następnie przekazał im władzę cesarską. Antoninus Pius był doskonałym cesarzem i wzorem do naśladowania dla młodego Marka, o czym później pisał w swoich pismach. Antoninus ożenił Marka z córką, znaną jako Faustyna Młodsza, szczegółowo go wyszkolił i nauczył sztuki rządzenia.

W tym czasie Marek Aureliusz był pod wpływem wybitnych stoickich filozofów Apoloniusza z Chalcedonu i Quintusa Juniusa Rusticusa. Jak sam Aureliusz przyznał w swoich rozważaniach, wiele się od nich nauczył, co pomogło mu skutecznie zarządzać imperium.

Po śmierci Antoninusa Piusa na początku 161 roku Marek Aureliusz i Lucjusz Ver wstąpili na tron ​​jako współwładcy. Początkowo działania cesarzy mające na celu pobudzenie gospodarki, walkę z biedą i wzmocnienie armii przyniosły sukces i spotkały się z aprobatą ludności cesarstwa. Ale w przyszłości różnica światopoglądowa między stoickimi poglądami Aureliusza a wyjątkową rozrzutnością Werusa doprowadziła do przykrych konsekwencji.

Biorąc pod uwagę osłabienie Rzymu, król Partów Wologez zaatakował sprzymierzoną z Rzymem rzymską prowincję Syrię i Armenię. Wojna trwała 5 lat i zakończyła się zwycięstwem Rzymu dzięki umiejętnościom rzymskich generałów i jakości zarządzania imperium przez Marka Aureliusza, który przebywał w Rzymie w czasie wojny. Wyniki wojny były pomyślne dla Rzymu, Partowie za życia Aureliusza nie podejmowali już żadnych prób napadu na posiadłości rzymskie.

Wydarzenia te znalazły odzwierciedlenie także w ówczesnych zabytkach numizmatycznych. Znakomity aureus sprzedawany na Violity

wybity w 168 r., krótko po zakończeniu wojny z Partami.  Awers przedstawia popiersie Marka Aureliusza ze zwycięskim tytułem Największego Ormian i Partów,  na rewersie personifikację bezstronności – najważniejszego składnika poglądów Marka Aureliusza na zarządzanie imperium.