Pod koniec XIX wieku, kiedy w Anglii kolarstwo zaczęło zyskiwać na popularności, nie mogło to oczywiście nie wpłynąć na modę kobiecą. Rower stopniowo stał się nie tylko środkiem transportu, ale także symbolem wolności i niezależności kobiet. A jeśli chodzi o specjalnie dla niego stworzony garnitur – ważny krok w kierunku emancypacji kobiet.
Tradycyjna odzież damska tamtych czasów była całkowicie niepraktyczna do jazdy na rowerze. Puszyste długie spódnice zaczepiające się o kółka i sztywne gorsety krępowały ruchy i powodowały dyskomfort. Te ograniczenia zmusiły fashionistki do poszukiwania wygodniejszych rozwiązań i tak powstał kombinezon rowerowy, specjalnie przystosowany do aktywnego spędzania czasu.
Pierwsze stroje rowerowe składały się ze spódnic z długimi rozcięciami z przodu i z tyłu, które można było nosić na bryczesach.
Rozcięcia można zapiąć na guziki, dzięki czemu po spacerze spódnica stanie się bardziej tradycyjnym elementem garderoby. Aby zachować skromność, kobiety nosiły szerokie, plisowane spódnice zakrywające nogi, gdyż odsłanianie kostek było wówczas uważane za wulgarne.
W 1896 roku Angielka Alice Bygrave dokonała znacznego postępu, opatentowając spódnicę ze sznurkami, które można było podnieść i zabezpieczyć podczas jazdy.
Dodatkowo kolarki zaczęły nosić wygodniejsze gorsety, szersze i krótsze od tradycyjnych, z drucianą ramką zamiast fiszbin, co znacznie zwiększyło ich wygodę.
Oczywiście te innowacje nie mogły nie wywołać oburzenia wśród konserwatywnej części społeczeństwa, która uważała kombinezony rowerowe za nieprzyzwoite. Kobiety, które odważyły się nosić takie stroje, często były publicznie potępiane, a nawet nie mogły przebywać w miejscach publicznych.
Jednym z najsłynniejszych przypadków dyskryminacji była historia Lady Harberton, którą w 1898 roku wyrzucono z hotelu Hautboy ze względu na strój rowerowy. Sytuacja ta wywołała szeroki oddźwięk i stała się symbolem walki o prawo kobiet do noszenia wygodnego ubrania.
Nawiasem mówiąc, Lady Harberton była założycielką Rational Costume Society, które dążyło do normalizacji noszenia wygodnej i funkcjonalnej odzieży dla kobiet. Wśród działaczy tego towarzystwa była Constance Wilde, żona słynnego pisarza Oscara Wilde'a.
Kluby rowerowe, które zaczęły powstawać w tym czasie, stały się ważnym wsparciem społecznym dla kobiet, pomagając im w dochodzeniu swoich praw. W 1895 roku powstało Kobiece Stowarzyszenie Rowerowe i w samym Edynburgu otwarto cztery kobiece kluby rowerowe.
Od 1914 roku sytuacja stopniowo się zmieniała: cyklistki nie były już obiektem ataków, a strój kolarski zaczął być postrzegany jako pełnoprawna wersja mody sportowej.
Kombinezon rowerowy odegrał rolę w procesie emancypacji kobiet, stając się symbolem walki o wolność i równość.
Źródło:
fashionhistorymuseum.com
thequintessentialclothespen.com
rzecznik.com
