Untitled

Malarz
Wołodymyr Wasiljewicz
Urodził się 06.12.1940 r. We wsi Zaruddya, rejon krzemieńczucki, region Połtawa, w rodzinie prostego rzemieślnika Wasyla Hryhorowycza i Praskovya Timofeevna. Włodzimierz pamięta swojego ojca jako surowego, ale sprawiedliwego, mówi o swojej matce, że był życzliwszą osobą, która najwyraźniej położyła w nim miłość do natury, do piękna, która stała się podstawą jego formacji jako osoby i kamieniem węgielnym jego twórczych osiągnięć.
Tatę wezwano na front, a mały Volodya został z mamą na farmie. W tamtych strasznych wojennych latach, jak wspomina Włodzimierz, dzieciństwo nie było łatwe – zimno i głód.
Mały Wowa bardzo kochał dziadka Tymoteusza. Był człowiekiem pobożnym: każdego ranka klęczał i modlił się przez pół godziny przed obrazami, nikt nie siadał do jedzenia bez modlitwy, a wieczorem klęcząc przed ikonami, jego dziadek odprawiał swój rytuał.
Mały Wowa spędził pierwsze lata ze swoją kuzynką Miroshnichenko (wtedy Butenko) Niną Gnativną. Następnie rodzina przeniosła się do Krzemieńczuka. Volodya wspomina, jak on i Nina, mieszkający we wsi z dziadkiem, potajemnie uciekli pociągiem do Krzemieńczuka - był hałas: w poszukiwaniu dzieci podnieśli całą wioskę na nogi, a oni siedzą bezpiecznie i zdrowo u matki w mieście, a nawet uśmiechają się!
Potem Wowa miał szkołę, w której już wtedy zainteresował się rysunkiem.
Jego młodość, jak się chwali, była po prostu cudowna: jego matka pracowała w zakładzie przetwórstwa mięsnego – kiełbaski i inne produkty mięsne były pełne.
Po ukończeniu jednej ze szkół w Krzemieńczuku konfrontuje rodziców z faktem, że idę studiować w Moskwie, a nawet dla kogo, na wydział reżyserii. Ojciec natychmiast się temu sprzeciwił, ale posłuchał perswazji żony i, zbierając zgrzyt Wowej, wysłał go do stolicy Rosji. To był rok 1971. To, czego po prostu tam nie widział, taka różnorodność, takie kolory, takie luksusy, takie bogactwo - jeszcze nie widziałem w życiu i prawdopodobnie już nie zobaczę - przyznaje Vladimir. Ale nie wyszło – po perfekcyjnym zdaniu wszystkich egzaminów, po jednym, wciąż nie zdał. A potem, jak mówi Wołodia...
Zdenerwowany i całkowicie zdesperowany Vova wraca do domu w swoim rodzinnym mieście. Przez bardzo długi czas delikatna i delikatna dusza artysty nie mogła oderwać się od tego doświadczenia. Ale jak mówią, czas leczy rany. Vladimir dostaje pracę jako artysta w fabryce Avtokraz. Pracuje w fabryce, rysuje w domu. Pisze więcej dla duszy. Prowadzi spokojne, łagodne, bezpretensjonalne życie. Czy wychodząc z targu weźmie bochenek chleba – sąsiada – z bazaru? – tak mówi Włodzimierz. To, co kupił, najwyraźniej chleb, śmiejąc się, wstał. Tak - mówi Vladimir i spokojnie idzie własną drogą. A czego jeszcze potrzebuje człowiek do życia, jak żyć poprawnie!?
Później, po roślinie, po zebraniu sił i uzyskaniu pełnych płuc powietrza, Włodzimierz udał się na studia do Kijowskiego Zakonu Lenina Uniwersytetu Państwowego. T.G. Szewczenko. Studia ukończył w 1982 roku i uzyskał dyplom z dziennikarstwa.
Fotografuje, drukuje w publikacjach Kremenchug, w szczególności "Świt Kremenczug" itp. I przez cały ten czas Władimir Wasiljewicz nie przestaje rysować.
Ale z jakiegoś powodu nie wyszedł z życiem rodzinnym. Może gdzieś w młodości coś się wydarzyło, może muza była niewłaściwa. Nie miał jednak ani żony, ani dzieci.
Czasami jego prace są sprzedawane, ale przede wszystkim pisze dla siebie, a następnie przekazuje swoje dzieła potomkom.
27.05.2016 Vladimir Vasilyevich Maliar odszedł. Oto oni, artyści lat sześćdziesiątych.
Nazwisko Malarz – czy to nie dziwne:)