Pies Jenningsa to marmurowa starożytna rzymska rzeźba przedstawiająca psa z obciętym ogonem. Dzieło ma swoją główną nazwę na cześć jednego z właścicieli - angielskiego antykwariusza i kolekcjonera Henry'ego Jenningsa. Przedmiot jest również znany jako Pies Alcybiadesa. Jennings uważał, że rzeźba przedstawia psa starożytnego greckiego męża stanu Alcybiadesa, który odciął jej ogon, aby wzbudzić litość wśród Ateńczyków i odwrócić uwagę od problemów.
Podstawą rzeźby był oryginał z brązu powstały w II wieku pne. pne mi. Pracownicy British Museum przypisują przedstawionego psa rasie molosów - znakomitych myśliwych i strażników. Starożytny rzymski pisarz Pliniusz pisał o pracy z brązu, zauważając, że praca ta zaginęła w 69 rne. mi.
Marmurowego psa Jenningsa znaleziono w pobliżu miasta Lanuvio w Lacjum (Włochy). Rzeźba znajdowała się na terenie cesarskiej willi Antoniego Piusa. Należał do konserwatora Bartolomeo Cavaceppiego, przez 150 lat zdobił park przy rezydencji angielskiej rodziny Duncombe, prawie trafił do Muzeum Sztuk Pięknych w Houston i ostatecznie został kupiony przez British Museum.
Wysokość psa wynosi 1 metr. Kufa i jedna łapa zostały naprawione z powodu uszkodzeń. Jest to jedna z nielicznych starożytnych rzeźb molosów, które przetrwały do dziś. Podobna rzeźba znajduje się w Belwederze w Watykanie.
