Dobrze zachowane szkielety dinozaurów dają wgląd w życie stworzeń, które kiedyś żyły na naszej planecie. Szkielet kamptozaura, pieszczotliwie zwanego „Barry”, zostanie wystawiony na aukcji w Paryżu w październiku tego roku.
Dinozaur odkryty w latach 90. XX wieku w amerykańskim stanie Wyoming został odrestaurowany w 2000 roku przez paleontologa Barry'ego Jamesa, od którego wziął swoją nazwę. W zeszłym roku szkielet kamptozapa pozyskało włoskie laboratorium Zoic. Jej specjaliści kontynuowali odbudowę szkieletu o wysokości 2,10 m i długości 5 m.
Kamptozaur, roślinożerny dinozaur żyjący w późnym okresie jurajskim, był ornitopodem średniej wielkości. Znany z charakterystycznego dziobowatego pyska i ostrych zębów przystosowanych do rozdrabniania roślinności. Chociaż skamieniałości kamptozaura nie są niezwykle rzadkie, dobrze zachowane i kompletne szkielety, takie jak szkielet Barry'ego, są kamieniem milowym w świecie paleontologii.
„Podróż” Barry'ego do paryskiego domu aukcyjnego Hotel Drouot rozpoczęła się, gdy zespół paleontologów odkopał szkielet w odległym regionie Wyoming. Wykopaliska były żmudne i drobiazgowe, ponieważ każdą kość i fragment trzeba było starannie wydobyć i zakonserwować.
Decyzja o wystawieniu szkieletu Barry'ego na aukcję wywołała ożywioną debatę wśród paleontologów. Niektórzy twierdzą, że tak ważne znaleziska powinny być trwale przechowywane w muzeach lub instytucjach badawczych w celu prowadzenia badań naukowych i edukacji publicznej, inni twierdzą, że takie aukcje mogą zapewnić tak potrzebne fundusze na przyszłe wykopaliska i projekty badawcze.
W obronie aukcji zwolennicy wskazują, że mogłaby ona przyciągnąć zróżnicowaną grupę potencjalnych nabywców, w tym muzea, prywatnych kolekcjonerów i instytucje promujące badania paleontologiczne. Ta zwiększona konkurencja może podnieść cenę, potencjalnie zapewniając, że sprzedaż szkieletu Barry'ego sfinansuje dalsze odkrycia i inicjatywy edukacyjne.
Szczątkom szkieletu Barry'ego towarzyszy obszerna dokumentacja danych naukowych, w tym szczegóły dotyczące kontekstu geologicznego, datowania oraz szczegółowe zdjęcia i pomiary. Jak zauważają badacze, jest to okaz wyjątkowo dobrze zachowany, co zdarza się dość rzadko: czaszka zachowała się w 90%, reszta w 80%.
Źródło: reuters.com
