W twórczości ukraińskiego mistrza Dmitrija Gołowko wyraźnie wyraża się miłość do ludowych motywów baśniowych. Artysta urodził się w 1905 roku w Humaniu, w wieku 15 lat wstąpił do miejscowej szkoły sztuki ludowej, gdzie uczył się rysunku, malarstwa i garncarstwa. Jego pierwsze prace zaczęły pojawiać się na wystawach w latach, kiedy studiował w Kijowskim Instytucie Technologicznym Ceramiki i Szkła. Osiągnąwszy pierwsze sukcesy twórcze w latach 20. i 30. XX wieku, zrozumiał, w jakim kierunku powinien się rozwijać.
Przez wiele lat Golovko preferował wyłącznie prace ręczne. Tworzył wyroby ceramiczne, dbając o wiele najdrobniejszych szczegółów. Jednak w latach 50. artysta zaproponował zorganizowanie masowej produkcji swoich prac. W ten sposób jego repliki stały się dostępne dla ogółu społeczeństwa. Są to naczynia i ozdobne rzeźby zwierząt (lwy, baranki, jelenie) oraz zabawki dla dzieci.
Każdy gliniany baranek, każda koza ma niepowtarzalny charakter. Są jak żywe baśniowe stworzenia z ludowych podań. Można je również wykorzystać jako naczynia: zalać wodą lub winem. Jednak jest mało prawdopodobne, że będziesz chciał z nich korzystać stale, są one bardzo niewygodne. Ale aby udekorować wnętrze lub uzupełnić kolekcję ceramiki, zdecydowanie warto je kupić.
Golovko kontynuował pracę do połowy lat siedemdziesiątych. Jego prace można oglądać w muzeach Ukrainy, Włoch, USA, Kanady, Polski, Finlandii, Japonii itp. Na europejskich wystawach lat 60. mistrz otrzymał złote medale za kilka eksponatów prezentowanych publiczności. Gołowko uczył przez 20 lat, wśród jego uczniów był Walerij Protoriew, autor słynnego na całym świecie kogucika, wydanego przez Wasilkowską majolikę.
