Inro to mała walizka, która pierwotnie służyła do przechowywania drobnych przedmiotów w Japonii. Takie etui zawieszano na obi (pasie), który był noszony w talii podczas noszenia kimona. Z biegiem czasu inro stało się symbolem statusu i stało się częścią tradycyjnej sztuki japońskiej.
metmuseum.org
Inro powstało w Japonii w okresie Edo (1603-1868), kiedy powszechne było noszenie kimon. Początkowo inrosy służyły mężczyznom do przechowywania leków, fok i innych drobnych przedmiotów. Ponieważ kimono nie miało kieszeni, trudno było obejść się bez takich etui. Często przeznaczone były do przechowywania czegoś konkretnego – tytoniu, pędzli do pisania i atramentu.
pl.wikipedia.org
W połowie okresu Edo inro ewoluowało od prostych przedmiotów użytkowych do prawdziwych dzieł sztuki. Zaczęto je ozdabiać różnymi materiałami, takimi jak papier, drewno, metal i kość słoniowa, przy czym najpopularniejszym materiałem był papier. Mistrzowie stworzyli wykwintne wzory i inkrustacje, dzięki czemu każde intro jest wyjątkowe.
metmuseum.org
Proces tworzenia inro był złożony. Z reguły takie skrzynki składały się z kilku przegródek włożonych jedna w drugą. Po dekoracji zostały polakierowane. Ponieważ każdy szczegół został starannie przemyślany i wykonany ręcznie, inkrustacje tamtych czasów stały się prawdziwymi dziełami sztuki.
Dziś inro są rzadko używane jako dodatki do kimon, jednak nadal są cenione przez kolekcjonerów na całym świecie. Wiele historii starożytnej i współczesnej zgromadzono w tak znanych muzeach, jak Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku, British Museum oraz Muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie.
metmuseum.org
Chociaż inro nie są już dodatkiem codziennego użytku, pozostają ważną częścią japońskiego dziedzictwa kulturowego.
Źródło: metmuseum.org
pl.wikipedia.org
