Brytyjska badaczka angielskiej sztuki średniowiecznej Joan Evans zgromadziła dużą kolekcję biżuterii, którą przed śmiercią przekazała Muzeum Wiktorii i Alberta, Muzeum Ashmolean i Muzeum Birmingham. Jest to głównie biżuteria z okresu średniowiecza i czasów nowożytnych. Na podstawie swoich badań Evans napisała wiele prac; jedna z pierwszych książek „Angielska biżuteria od V wieku naszej ery do 1800” (1921) poświęcona była biżuterii. W 1959 roku została pierwszą kobietą prezesem Towarzystwa Antykwariuszy i tę funkcję piastowała przez pięć lat.
Twórcy biżuterii często inspirowali się popularnymi dziełami literackimi. Na przykład zapięcie bransoletki z końca XVIII wieku ozdobione jest portretem Marii, jednej z bohaterek książki angielskiego pisarza Laurence'a Sterne'a „Podróż sentymentalna przez Francję i Włochy”. Rysunek wywołuje nastrój melancholijny – melancholia stała się wówczas jednym z kluczowych tematów twórczości artystycznej. Wewnątrz zapięcia znajduje się kosmyk włosów, prawdopodobnie romantyczna pamiątka.
Poniższa biżuteria jest jednym z 52 pierścionków wykonanych na zamówienie księcia regenta, a później angielskiego króla Jerzego IV, na cześć jego siostry, księżniczki Amelii. Księżniczka zmarła w 1810 roku w wieku 27 lat na gruźlicę, a po jej śmierci cała rodzina królewska przeżyła głęboki smutek. Pierścionki wykonane przez jubilerów z Rundell i Bridge zostały rozdane członkom rodziny i dworzanom.
Poniższy wisiorek powstał na początku XV wieku. Przedmiot wykonany jest ze srebra i pokryty złotem. Awers przedstawia Baranka Bożego (Agnus Dei), symbol oparty na wersetach Nowego Testamentu o Jezusie Chrystusie. W VI wieku baranek był często przedstawiany pod krzyżem, jak w tej dekoracji.
Poniżej znajdują się inne pozycje z kolekcji Joan Evans.
Źródła:
Kolekcje.vam.ac.uk
